Categories
Health

An vero, inquit, quisquam

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ea possunt paria non esse. Hoc foedus facere si potuerunt, faciant etiam illud, ut aequitatem, modestiam, virtutes omnes per se ipsas gratis diligant. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sed ad bona praeterita redeamus. Duo Reges: constructio interrete. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Maximus dolor, inquit, brevis est.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Si id dicis, vicimus. Recte, inquit, intellegis. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. At iam decimum annum in spelunca iacet. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Age, inquies, ista parva sunt. Dici enim nihil potest verius. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Deprehensus omnem poenam contemnet. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Scrupulum, inquam, abeunti; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Scisse enim te quis coarguere possit? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Si quae forte-possumus. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Nos commodius agimus. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Categories
Health

Nihil illinc huc pervenit. Lor

Nihil illinc huc pervenit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si id dicis, vicimus. Duo Reges: constructio interrete. Hoc non est positum in nostra actione. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed quot homines, tot sententiae; Nihil illinc huc pervenit.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Sed haec nihil sane ad rem; Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quid sequatur, quid repugnet, vident.

At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Sed haec omittamus; Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Tu quidem reddes;

Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Non est igitur voluptas bonum. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Si longus, levis dictata sunt. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?

In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Graccho, eius fere, aequalí? Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Bonum liberi: misera orbitas.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quibus ego vehementer assentior. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Tubulo putas dicere? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Categories
International

Ita multo sanguine profus

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Duo Reges: constructio interrete.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Graece donan, Latine voluptatem vocant. Contineo me ab exemplis. Primum divisit ineleganter; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Frater et T. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Non potes, nisi retexueris illa. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nos commodius agimus. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Categories
International

Illud non continuo, ut aeque inc

Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Duo Reges: constructio interrete. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Si longus, levis dictata sunt. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Est, ut dicis, inquam. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Istic sum, inquit. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Aliter autem vobis placet.

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ita prorsus, inquam; At enim sequor utilitatem. Ut aliquid scire se gaudeant? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Facillimum id quidem est, inquam. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Inde igitur, inquit, ordiendum est. An hoc usque quaque, aliter in vita? Si longus, levis. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.

Categories
News

Itaque hic ipse iam pridem est r

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Hoc mihi cum tuo fratre convenit.

Istic sum, inquit. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Duo Reges: constructio interrete. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Nos cum te, M.

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Nos commodius agimus. At multis malis affectus. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Non laboro, inquit, de nomine. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Cur post Tarentum ad Archytam? Eademne, quae restincta siti?

Categories
News

Eaedem res maneant alio mod

©2021 AM, All Rights Reserved.

Eaedem res maneant alio modo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita nemo beato beatior. Immo videri fortasse. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Duo Reges: constructio interrete. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Si quae forte-possumus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Hoc non est positum in nostra actione. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Non est igitur voluptas bonum. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. An haec ab eo non dicuntur? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Sint ista Graecorum;

Ille incendat?

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Prioris generis est docilitas, memoria; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quis hoc dicit?

Quae contraria sunt his, malane? Sit sane ista voluptas. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Scrupulum, inquam, abeunti; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Categories
Sports

Deinde disputat, quod cuiusque

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Minime vero, inquit ille, consentit. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Duo Reges: constructio interrete. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Sed hoc sane concedamus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

『ゴジラ キング・オブ・モンスターズ』のクライマックスで、ゴジラはキングギドラを撃破し、“怪獣王”の位置に座する。ところが激戦の中、ゴジラによって食いちぎられたキングギドラの首は思わぬ者の手に渡っていた。ポストクレジットシーンでは、元軍人の環境テロリストであるアラン・ジョナ（チャールズ・ダンス）が、闇のマーケットに持ち込まれたキングギドラの首と対面し、「私が買い取る」と言い放ったのだ。

Den of Geekの取材では、『ゴジラvsコング』のとあるシーンのセットにて、60フィート（約18メートル）にわたるキングギドラの頭部の骨がコンピュータと人工知能に接続されていたことが判明している。さらに「超常出力（psionic output）」「生物力学（biomech）」との表示のほか、キングギドラの口につながる操縦席とヘッドセットも確認されているのだ。なお、取材されたシーンにはマディソン・ラッセル（ミリー・ボビー・ブラウン）と少年ジョシュ（ジュリアン・デニソン）、エイペックスの元従業員バーニー・ヘイズ（ブライアン・タイリー・ヘンリー）が登場していたという。

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Sed ad illum redeo. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Sed ille, ut dixi, vitiose. Praeclarae mortes sunt imperatoriae;

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Scaevolam M. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Nam quid possumus facere melius? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Oratio me istius philosophi non offendit; Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Quid est enim aliud esse versutum? Beatus sibi videtur esse moriens. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Refert tamen, quo modo. Ubi ut eam caperet aut quando? At eum nihili facit; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sed ego in hoc resisto; Hoc est non dividere, sed frangere. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Quid ergo? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Sed haec omittamus; Quis istum dolorem timet? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quis istud possit, inquit, negare? Torquatus, is qui consul cum Cn. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.

Categories
Sports

Hanc quoque iucunditatem, si vis,

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Ita credo. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Duo Reges: constructio interrete. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Si longus, levis; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Ea possunt paria non esse. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Equidem e Cn. Sint modo partes vitae beatae.

Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Si quae forte-possumus. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quae cum dixisset, finem ille.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Laboro autem non sine causa; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Polycratem Samium felicem appellabant. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Categories
Technology

Suo genere perveniant ad

Suo genere perveniant ad extremum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Duo Reges: constructio interrete. At iam decimum annum in spelunca iacet. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Sed plane dicit quod intellegit.

Simus igitur contenti his. Beatum, inquit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Tum ille: Ain tandem? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sed quod proximum fuit non vidit. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Dat enim intervalla et relaxat.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Omnis enim est natura diligens sui.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; In schola desinis. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quid est enim aliud esse versutum? Tum ille: Ain tandem? Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Dat enim intervalla et relaxat. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Sed nunc, quod agimus;

Sed plane dicit quod intellegit. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Categories
Technology

At ille pellit, qui permulce

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Duo Reges: constructio interrete.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quare ad ea primum, si videtur; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. An hoc usque quaque, aliter in vita? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Venit ad extremum; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Sed ad bona praeterita redeamus. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Restatis igitur vos;

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Maximus dolor, inquit, brevis est. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quod quidem nobis non saepe contingit.

Sed quae tandem ista ratio est?

Pauca mutat vel plura sane; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sin aliud quid voles, postea. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Cur post Tarentum ad Archytam? Eademne, quae restincta siti? Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Quid ergo? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Nemo igitur esse beatus potest. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. At enim hic etiam dolore. Laboro autem non sine causa; Primum quid tu dicis breve? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Sed quot homines, tot sententiae; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Paria sunt igitur. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Rationis enim perfectio est virtus; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. At hoc in eo M. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Bonum patria: miserum exilium. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Ego vero isti, inquam, permitto.