Quippe: habes enim a rhetoribus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sin aliud quid voles, postea. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Duo Reges: constructio interrete. Quae sequuntur igitur? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Quid enim possumus hoc agere divinius? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Iam contemni non poteris. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Non laboro, inquit, de nomine. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid nunc honeste dicit? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Memini vero, inquam; Ut aliquid scire se gaudeant? Suo genere perveniant ad extremum;

---

---

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tubulo putas dicere? Quod quidem nobis non saepe contingit. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Hos contra singulos dici est melius. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Duo Reges: constructio interrete.

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quid de Pythagora? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Erit enim mecum, si tecum erit. Sed quid sentiat, non videtis.

Eam stabilem appellas. Si quae forte-possumus. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quod equidem non reprehendo; An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Cur iustitia laudatur? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Urgent tamen et nihil remittunt. Suo genere perveniant ad extremum; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Si quae forte-possumus. Nam quid possumus facere melius? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Eademne, quae restincta siti? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Urgent tamen et nihil remittunt.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nam de isto magna dissensio est. Quis istud, quaeso, nesciebat? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quod totum contra est. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Quis istud possit, inquit, negare? In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quae cum essent dicta, discessimus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Paria sunt igitur.

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quae sequuntur igitur? Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Quippe: habes enim a rhetoribus; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

---

---

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Hoc mihi cum tuo fratre convenit.

Istic sum, inquit. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Duo Reges: constructio interrete. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Nos cum te, M.

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Nos commodius agimus. At multis malis affectus. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Non laboro, inquit, de nomine. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Cur post Tarentum ad Archytam? Eademne, quae restincta siti?

---

---

Eaedem res maneant alio modo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita nemo beato beatior. Immo videri fortasse. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Duo Reges: constructio interrete. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Si quae forte-possumus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Hoc non est positum in nostra actione. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Non est igitur voluptas bonum. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. An haec ab eo non dicuntur? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Sint ista Graecorum;

Ille incendat?

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Prioris generis est docilitas, memoria; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quis hoc dicit?

Quae contraria sunt his, malane? Sit sane ista voluptas. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Scrupulum, inquam, abeunti; Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

---

---

Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Si id dicis, vicimus. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. At iam decimum annum in spelunca iacet. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Oratio me istius philosophi non offendit; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? De quibus cupio scire quid sentias. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Duo Reges: constructio interrete. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Tubulo putas dicere? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Cur post Tarentum ad Archytam? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

---

---

Et quidem, inquit, vehementer errat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Duo Reges: constructio interrete. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ea possunt paria non esse. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Eam stabilem appellas. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum.

Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Bonum patria: miserum exilium. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Dicimus aliquem hilare vivere;

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Rationis enim perfectio est virtus; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Nos commodius agimus. Ratio quidem vestra sic cogit. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Immo alio genere;

Id mihi magnum videtur.

Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Qui est in parvis malis. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed ille, ut dixi, vitiose.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ratio quidem vestra sic cogit. Torquatus, is qui consul cum Cn. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

At eum nihili facit; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Ita credo. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

---

---

Quid censes in Latino fore?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Duo Reges: constructio interrete.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Non semper, inquam; Hoc tu nunc in illo probas. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Sed ad bona praeterita redeamus.

Odium autem et invidiam facile vitabis. Itaque contra est, ac dicitis; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Primum divisit ineleganter; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Sed haec nihil sane ad rem;

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Et quidem, inquit, vehementer errat; Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Facillimum id quidem est, inquam. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Videsne quam sit magna dissensio? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quid ergo?

---

---

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Ita nemo beato beatior. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cave putes quicquam esse verius. Efficiens dici potest.

Hoc est non dividere, sed frangere. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Efficiens dici potest. Sed quid sentiat, non videtis. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Suo genere perveniant ad extremum;

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Frater et T. Sed ad bona praeterita redeamus. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quae contraria sunt his, malane? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quod cum dixissent, ille contra. Non potes, nisi retexueris illa.

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Cur post Tarentum ad Archytam? Comprehensum, quod cognitum non habet? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Sed ego in hoc resisto; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Praeteritis, inquit, gaudeo. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

---

---