Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Duo Reges: constructio interrete. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Nunc de hominis summo bono quaeritur; Bonum integritas corporis: misera debilitas. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Si longus, levis; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed tamen intellego quid velit. Quae cum essent dicta, discessimus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quid est igitur, inquit, quod requiras?
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
De illis, cum volemus. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Eaedem res maneant alio modo. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Iam in altera philosophiae parte. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Memini vero, inquam; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; An hoc usque quaque, aliter in vita? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Numquam facies.