Deinde dolorem quem maximum?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Duo Reges: constructio interrete. Non igitur bene.
Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Prioris generis est docilitas, memoria; Negare non possum. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Sed quae tandem ista ratio est? Quid iudicant sensus?
Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
Comprehensum, quod cognitum non habet? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Scrupulum, inquam, abeunti; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Igitur ne dolorem quidem.
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Hunc vos beatum; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Si longus, levis; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Utilitatis causa amicitia est quaesita. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quo modo autem philosophus loquitur? In schola desinis.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quae sequuntur igitur? Sed tamen intellego quid velit. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.