Month: October 2020

Categories
Health

Virtutis, magnitudinis ani

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Duo Reges: constructio interrete. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?

Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Non risu potius quam oratione eiciendum? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Torquatus, is qui consul cum Cn. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Itaque contra est, ac dicitis; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid Zeno? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Id enim natura desiderat. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Si id dicis, vicimus.

Categories
Health

Itaque sensibus rationem ad

Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Duo Reges: constructio interrete. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Videsne quam sit magna dissensio?

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Nos vero, inquit ille; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quae cum dixisset, finem ille.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Verum hoc idem saepe faciamus. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Itaque fecimus.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Minime vero, inquit ille, consentit. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. At multis se probavit. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Eam stabilem appellas. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Immo alio genere; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ac tamen hic mallet non dolere.

Categories
International

Si quae forte-possumus. Lorem

Si quae forte-possumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Duo Reges: constructio interrete. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Scrupulum, inquam, abeunti; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Sed ad illum redeo. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Itaque his sapiens semper vacabit. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; At enim hic etiam dolore. Quae cum essent dicta, discessimus. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sed quot homines, tot sententiae;

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Poterat autem inpune;

Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Scrupulum, inquam, abeunti; Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Si longus, levis dictata sunt. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Qui est in parvis malis. At hoc in eo M. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Tum mihi Piso: Quid ergo? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Memini vero, inquam; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Avaritiamne minuis? Prave, nequiter, turpiter cenabat; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Categories
International

Nunc agendum est subtilius.

Nunc agendum est subtilius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Duo Reges: constructio interrete.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sed hoc sane concedamus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Quid, quod res alia tota est? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Moriatur, inquit.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. A mene tu? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Cui Tubuli nomen odio non est? Quonam, inquit, modo? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Categories
News

Quid censes in Latino fore? Lore

Quid censes in Latino fore?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Duo Reges: constructio interrete.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Non semper, inquam; Hoc tu nunc in illo probas. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Sed ad bona praeterita redeamus.

Odium autem et invidiam facile vitabis. Itaque contra est, ac dicitis; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Primum divisit ineleganter; At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Sed haec nihil sane ad rem;

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Et quidem, inquit, vehementer errat; Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Facillimum id quidem est, inquam. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Videsne quam sit magna dissensio? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quid ergo?

Categories
News

Sed tempus est, si videtur, et r

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Ita nemo beato beatior. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cave putes quicquam esse verius. Efficiens dici potest.

Hoc est non dividere, sed frangere. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Efficiens dici potest. Sed quid sentiat, non videtis. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Suo genere perveniant ad extremum;

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Frater et T. Sed ad bona praeterita redeamus. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quae contraria sunt his, malane? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quod cum dixissent, ille contra. Non potes, nisi retexueris illa.

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Cur post Tarentum ad Archytam? Comprehensum, quod cognitum non habet? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Sed ego in hoc resisto; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Praeteritis, inquit, gaudeo. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Categories
Sports

Deinde dolorem quem maximum? Lor

Deinde dolorem quem maximum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Duo Reges: constructio interrete. Non igitur bene.

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Prioris generis est docilitas, memoria; Negare non possum. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Sed quae tandem ista ratio est? Quid iudicant sensus?

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Comprehensum, quod cognitum non habet? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Scrupulum, inquam, abeunti; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Igitur ne dolorem quidem.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Hunc vos beatum; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Si longus, levis; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Utilitatis causa amicitia est quaesita. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quo modo autem philosophus loquitur? In schola desinis.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Quae sequuntur igitur? Sed tamen intellego quid velit. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Categories
Sports

Habent enim et bene longam

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quae contraria sunt his, malane? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Quod vestri non item. Quis negat? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Equidem e Cn.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Id est enim, de quo quaerimus. Odium autem et invidiam facile vitabis. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Est, ut dicis, inquit; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. At enim hic etiam dolore. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; An hoc usque quaque, aliter in vita? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Simus igitur contenti his. Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Hic ambiguo ludimur. Nam quid possumus facere melius?

Categories
Technology

Gracchum patrem non beatior

Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. At certe gravius. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Duo Reges: constructio interrete.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Idemne, quod iucunde? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Magna laus. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sed ad bona praeterita redeamus. Praeclare hoc quidem. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Hos contra singulos dici est melius. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quod totum contra est. Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Paria sunt igitur. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tria genera bonorum; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Si longus, levis.

Tria genera bonorum;

Prioris generis est docilitas, memoria; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Categories
Technology

Hosne igitur laudas et hanc eo

Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quis hoc dicit? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Non semper, inquam; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Ea possunt paria non esse. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Non semper, inquam; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quod etsi ingeniis magnis praediti quidam dicendi copiam sine ratione consequuntur, ars tamen est dux certior quam natura. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Hoc non est positum in nostra actione. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nihil enim hoc differt. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Sed haec omittamus; Quid me istud rogas?

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quo igitur, inquit, modo? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Sed tamen intellego quid velit. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Quippe: habes enim a rhetoribus; Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. At iam decimum annum in spelunca iacet. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed fac ista esse non inportuna;