Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quis hoc dicit? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Non semper, inquam; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Ea possunt paria non esse. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Quid est igitur, inquit, quod requiras? Non semper, inquam; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quod etsi ingeniis magnis praediti quidam dicendi copiam sine ratione consequuntur, ars tamen est dux certior quam natura. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Hoc non est positum in nostra actione. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Nihil enim hoc differt. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Sed haec omittamus; Quid me istud rogas?
Utilitatis causa amicitia est quaesita. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quo igitur, inquit, modo? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Sed tamen intellego quid velit. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Quippe: habes enim a rhetoribus; Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. At iam decimum annum in spelunca iacet. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed fac ista esse non inportuna;